Degustatieverlag – Californië – d.d. 10/12/2019

Doel van deze degustatie: 

Onze wijnclub sluit het werkjaar steeds feestelijk af met een degustatie met een keuze van wijnen die moeilijk (door hun zeldzaamheid of hun prijsklasse) tot in de reguliere degustaties geraken. Voor 2019 hadden wij geopteerd om wijnen uit Californië aan een kritisch onderzoek te onderwerpen. Niet alleen was het al van 2014 geleden toen we een degustatie Westcoast / Eastcoast op het getouw hadden gezet maar de prijzen van deze wijnen hebben door de instabiliteit van de Amerikaanse markt een flinke hausse gekend. Tijd dus voor “Edelrot” om deze wijnen nu ze nog enigszins betaalbaar zijn op onze “feesttafel” te brengen.

Al te gemakkelijk kijken wij als wijnconsument te panoramisch naar een wijnregio buiten ons continent. Denk maar aan Australië of Chili waar men op 1000 km van elkaar nog steeds in hetzelfde land wijngaarden cultiveert. Door de verscheidenheid in bodemtypes en klimatologische omstandigheden worden hierdoor sterk uiteenlopende types van wijn gemaakt. Deze stelling gaat dus ook op voor Californië. Met een kustlijn langer dan 1000 km is er dus meer te ontdekken dan Sonoma & Napa Valley. Door hun vulkanische oorsprong kunnen ook hier de bodemstructuren totaal  verschillend zijn. De ligging van de wijngaarden t.o.v. de zee heeft ongetwijfeld een grotere invloed dan wij vermoeden. En dat het in Los Angeles warmer is dan in San Francisco komt jammer genoeg regelmatig met onheilstijdingen in het nieuws.

Onze avond startte met een diepgaande masterclass over deze regio die door ons werd samengevat in een up-to-date PowerPoint presentatie. Deze kan op eenvoudig verzoek via ons mailadres worden opgevraagd.

Praktisch proefden wij 2 witte wijnen (100% chardonnay met houtopvoeding) tegen mekaar. Daarna 2x pinot noir (100% met houtopvoeding) en tot slot 2x syrah (100% – eveneens houtgerijpt.)

Wij ontvingen volgend proefschrift/verslag van één onzer leden:

In onze 2 glazen treffen wij wijnen met quasi een identieke kleur, goudgeel, helder en met mooie schittering. Als je deze chardonnay’s zou vergelijken met Bourgondische tegenhangers dan merk je wel dat de kleurkern van de Californische wijnen dieper is dan de Franse.

Voor de geur van Four Vines noteerde ik een eerder gereserveerde neus met tonen van citrus en vanille samen met een lichte exotische toets, (ananas, gekonfijt fruit).

De chardonnay van Folie à Deux toont een rijpere neus met meer dominantie van rijpe appel. Hout/vanille sterker aanwezig. Ook deze wijn geurt wat exotisch  maar geeft meer mangotonen dan ananas.

In de mond geeft de chardonnay van Four Vines ons een frisse en fijne aanzet: eerst het witte steenfruit (rijpe perzik) omlijst met mooie fijne zuren. Goed in balans en de componenten zijn goed verweven. Heerlijke wijn, niet opdringerig maar edel en soepel, ragfijn en blijvende afdronk. Subliem gemaakt!

Volgens de informatie van de wijnbouwer zou de “Folie à Deux-wijn” uit een koelere regio komen. Dat is niet de indruk die wij meteen in de smaak waarnemen: hij doet wat logger aan dan wijn 1. Hij mist de charme en de structuur die een meursault wel heeft bijvoorbeeld. Het weelderige hout geeft de wijn meer kracht en volume maar mist hierdoor toch wel de elegantie en de fraîcheur die wijn 1 wel heeft.

Let wel, dit zijn 2 uitstekende wijnen maar qua finesse en elegantie gaat mijn voorkeur uit naar de chardonnay van Four Vines.

Een duidelijk verschil in kleur tussen de 2 wijnen! De eerste pinot noir (wijn 3) oogt wat troebel en dat vind ik geen goed punt als eerste kennismaking. De wijn is transparant rood wat op zich niet raar is gezien het druivenras maar heeft toch ook al wat evolutie aan de rand. Wat een verschil met wijn 4 (Gloria Ferrer) die ons met een brede glimlach tegemoet treedt. Jawel… deze wijn is helder, tovert een mooie schittering, is ook transparant maar heeft wel een veel diepere kleurkern dan wijn 3. Hier nog geen spoortje evolutie, nochtans is deze wijn 2 jaar ouder.

Wijn 3 opent met een zoet-zuur parfum van gesneden aardbeien, gevolgd door een subtiel kruidenparfum. De vanille of het hout (de wijn werd nochtans op 100% nieuwe vaten vergist…) zijn maar fractionair. Wijn nummer 4 scoort meteen in de neus: perfect geurpatroon, zeer precies, zeer correct. De juiste pinot noiraccenten met rijp rood fruit (eerder cassis of aalbes) een lichte aardse component en een mooi vleugje fijne vanille.

Wijn nummer 3 blijft tegenpruttelen in het glas. Ook de smaak doet ons niet meteen van gedacht veranderen. We noteren een fruitige aanzet, genre cassis, wat grondgevoel en een sterk waarneembare zuurgraad die de wijn goed fris en stevig houdt. Ook geen moeilijke tannines. In de afdronk wat kaneel maar ook wat zoet dat de wijn uit evenwicht brengt door de tegenstelling van de hoge zuurgraad met de lichtzoete afdronk. Dit is zeker geen wijn waar men in Bourgogne slapeloze nachten van zal hebben… Terzijde maar het mag toch worden vermeld: ook het etiket doet pijn aan de ogen van de modale Europese consument.

Los Carneros Valley staat bekend om zijn koel(er) klimaat en hopelijk tapt deze wijnbouwer uit een ander vaatje dan de vorige. De tegenstelling tussen beide wijnen is nog groter dan gedacht: de smaak verrast ons in meer dan positieve zin: niet streng, niet uitbundig fruitig maar wel met Zwitserse precisie gedoseerd: ragfijn, messcherp, zonder grove kantjes, mooie fraîcheur in combinatie met een correcte aciditeit die een uitstekende balans oplevert. Tannines zijn merkbaar maar wel zeer beheerst en omfloerst door het zachte fruit. Ook in de afdronk merk je dat hier een topregisseur aan het werk is geweest. Gloria in excelsis!!

Tjonge! Die Recluse 2012 kan heel wat adelbrieven voorleggen lezen we op ons fiche. Bijna een ‘garagewijn’ want er werden maar 2500 flessen gebotteld van de oogst van de ‘single vineyard Broken Leg’. Benieuwd of deze wijn ook effectief potten zal breken tijdens onze proefsessie.

Helaas stellen we al tijdens het schenken een ongewoon geroezemoes vast in de zaal. Vooral ongeloof want bij navraag heeft niemand een correcte wijn in zijn glas. We hebben nog een reservefles en laten die vooraf door onze wijnmeester keuren: zijn verdict is hard maar wel eerlijk: De flesinhoud is in transitie want aangetast door een bacterie die de wijn omzet in wijnazijn = ondrinkbaar!

We kunnen deze wijn dan ook niet in onze sessie opnemen. Geen potten gebroken maar wel de “wijnharten” van onze leden. Jammer voor onze feesteditie die hierdoor toch wat in mineur eindigt.

Over naar de syrah van Sans Liege Wines. Aan de kleur kan je niet merken dat de wijn al 4 jaar oud is: diep ingekleurd, zeer donkere kern, korte paarse rand maar wel levendige, vieve kleur die nog zeer jong oogt.

De neus is smakelijk – uitnodigend, rond, fruitig en met lichte alcoholtoets. Het jonge fruit komt wat ‘geweldig’ over (kersen) en domineert het geurpatroon. Het kruidenbuiltje hangt er voorlopig maar losjes aan.

In de mond – en dat hebben we graag – vertelt de wijn hetzelfde verhaal: gretige fruitigheid met bescheiden kruidenpalet op de achtergrond. Toch biedt deze wijn voldoende fraîcheur: hij heeft een mooie aciditeit in combinatie met het fruit, heeft een goede structuur; levendige maar soepele tannines komen in steun. Ook in de finale komt het donkerrode fruit naar voor maar wat een afdronk! Met voorsprong de langste van de avond. Zeer geslaagde wijn maar je hoeft er nu niet bepaald de oceaan voor over te steken om een gelijkwaardig (en goedkoper) alternatief in Europa te vinden.

Zoals gebruikelijk werd na afsluiten gepeild naar de voorkeuren van onze leden.

Bij de chardonnay werd overtuigend voor “The Form” van Four Vines gekozen. Voor de 4 andere wijnen was de keuze niet moeilijk: de palm voor de pinot noir ging naar “Gloria Ferrer” en de syrah zat gewoonweg zonder tegenkandidaat.

Conclusies:

1. Een wijn die gediskwalificeerd moet worden zet altijd een domper op de feestvreugde. Je zou toch van een wijnhandelaar mogen verwachten dat hij de wijnen in zijn assortiment op regelmatige basis controleert. (Waarom niet tijdens een half/jaarlijkse degustatie?). Heeft een wijn van <10 euro een fout dan stap je daar licht overheen. Een wijn uit het topsegment die volledig fout is, is gewoonweg een blamage voor de wijnkennis en “métier” van de handelaar!! Het zijn niet altijd ezels die een wijn van Donkey & Goat verkiezen!
2. Amerikanen zijn meesters in het blenden van hun wijnen. Een wijn op basis van 1 druivenras is niet op ieder wijndomein verkrijgbaar. Het bestuur heeft toch gekozen om 3 bekende monocépages te weerhouden zodat de vergelijking met Europese wijnen toch wat spankracht zou meekrijgen.
3. De prijzen van de wijnen in vergelijking met Europa liggen niet zo ver uit mekaar. De 2 chardonnay’s noteren iets boven de 20 euro. Dat zijn prijzen die je hier betaalt voor een montagny of een pouilly-fuissé. De prijs van de prachtige pinot noir van Gloria Ferrer staat wel in verhouding tot de kwaliteit. 27 euro voor de syrah van Sans Liege is wat overdreven. Ik vermoed dat je dat bedrag liever besteedt aan een cornas van de broers Durand bijvoorbeeld.