Degustatieverlag – Galicië (N-W Spanje) d.d. 27/02/2018

Doel van deze degustatie: 

Kan men zich een grotere tegenstelling dromen in wijnproeven? In januari een degustatie rond Saint-Emilion, een wijnregio met mondiale bekendheid, waar de wijnen ‘als zoete broodjes’ hun weg naar de consument vinden en waar de wijngaarden en kastelen door de hongerige kapitaalmarkt aangeschoten wild zijn. Nog een puntje: Saint-Emilion wijnen zijn per definitie rood.

In buurland Spanje maakt men – zo leert ons de didactische uiteenzetting – ‘overal’ wijn. Hier vind je ook internationaal bekende regio’s, denk maar aan La Rioja, Ribeiro del Duero en meer recent Priorat. Vraag echter aan een doorsnee wijnconsument/liefhebber om op de kaart de wijnregio’s Uclès, Utiel-Requeña of Campo de Borja aan te duiden, men zal je het antwoord meestal schuldig moeten blijven.

In het Noordwesten van Spanje, in de uithoek boven Portugal is er ook zo’n minder bekende regio. Bedevaarders en verzamelaars van sint-jakobsschelpen zullen de stad Santiago de Compostella zeker kunnen terugvinden op de kaart maar beseffen waarschijnlijk niet dat er zich rond de hoofdstad van de provincie Galicië er 5 relatief kleine D.O.’s te vinden zijn met een eigen stijl, een eigen profiel en met autochtone druivenrassen zoals de godello, de albariño, de treixadura en de mencia.

In deze regio is 90% van de productie wit.

Op degustatieniveau in alle opzichten een tegenstelling van formaat met onze vorige proefavond.

Voor een samenvatting van het theoretisch gedeelte van de degustatie verwijzen wij graag naar bijgevoegde PowerPointpresentatie die een doorlichting maakt van deze wijnregio. U vindt er ook kaarten en grafieken van de diverse wijngebieden alsook enkele sfeerbeelden.

Op de proeftafel kwamen 5 witte en 3 rode wijnen netjes verdeeld over de 4 belangrijkste D.O.’s : Rias Baixas, Ribeiro, Ribeira Sacra en Valdeorras.

Rias Baixas levert 2 witte wijnen: 1 zonder en 1 met houtopvoeding.

De wijnen werden online besteld bij Hispavinus in Ourense (Galicië). Er wordt transport aangerekend (ca. 1 euro / fles).

Het bestuur kreeg het volgende degustatieverslag doorgestuurd:

  1. Adega Sameiras (Ourense) – “Sameiras blanco” 2016 Ribeiro D.O. (€ 9.50)

Met een allegaartje aan autochtone rassen tovert deze Adega een mooie frisgekleurde wijn in ons glas: goudgeel met groene hint, zeer intense schittering. Mooi! Ook in de neus een verrassing: zeer aromatisch met een mooie complexiteit want verschillende impressies: mineralig, bloemig, kruidig en opvallend wat buxus.

In de mond een kruidige aanzet, strak en ook explosief. Opnieuw dat mineralige dat bovendrijft, een houtachtige toets (maar geen vanille/eik) en een klein bittertje in de finale. Het middenstuk mocht wel iets meer gestoffeerd zijn. Toch een verrassend lekkere wijn (score ****)

  1. Pazo de Señorans (Pontevedra) – “Pazo Señorans” 2016 – Rias Baixas D.O. (€ 12.20)

Volgens de degustatiefiche kan deze wijn al wat meer adelbrieven voorleggen: een wijn gemaakt van 100% albariñodruiven en afkomstig van micropercelen. En Pazo is het Galicisch voor kasteel dus… Maar wat geeft dit in ons glas? Een bleekgele wijn met grijze hint en een tikje CO² onder aan de glaswand. Wel een niet zo intense schittering zoals wijn nummer 1. Maar, toch correcte kleur hoor! Minder uitbundig ook dan wijn 1 in de neus: beheerst, discreet met wat wit fruit, een streepje citrus en een bloemig accent, aangevuld met een klein beetje vuursteen.

In de mond een zachte aanzet, niet beendroog zoals een muscadet. Goed lekker fruitig en een mooi evenwicht tussen fruit en zuren gevolgd door een mineralige toets. Ik merk wel een “mollig” kantje in de finale. Tja, ik moet besluiten dat deze wijn het qua complexiteit moet afleggen tegen wijn 1. Die ook nog eens het pluspunt van de ‘verleiding’ heeft. Goed gemaakt maar gelet op de prijs leeft deze wijn toch wat boven zijn stand. (score ***)

  1. Rafael Palacios (Ourense) – “Louro do Bolo” 2016 – Valdeorras D.O. (€ 13.20)

De wijnmaker is volgens onze wijnmeester een fenomeen. Telg van het beroemde wijngeslacht Palacios die naam en faam hebben gemaakt, eerst in La Rioja daarna in Priorat. Rafael is zijn eigen eigenzinnige koers gaan varen en heeft gronden gekocht in Valdeorra s. De moeilijkst bereikbare met de hardste ondergrond en met de oudste wijnstokken stonden hoog aangekruist op zijn boodschappenlijstje. De beste consultants werden aangetrokken om advies en bijstand te verlenen. Of al deze moeite het project waard was ondervinden wij in deze basiscuvee van het domein. Qua kleur een wijn met een heel intense schittering en spanning; bleekgeel met groene hints. Prachtkleur! Ook in de neus grote klasse met een zeer aromatische aanzet, mineralig en vooral citrusparfum. Toch ook een bloemig accent (oranjebloesem?) en kruidig. Complexe neus met een fraaie fraîcheur.

In de mond een smakelijke, eerder ronde aanzet, niet mollig, wel strak gehouden door een mooie zuurtegraad. Wat opvalt is de fijne schakering van smaken met mooie evolutie naar de finale toe. Opnieuw dat bittertje dat de lange afdronk een extra impuls geeft. Ook opvallend: ondanks verblijf van 4 maanden op grote foeders van 500 liter is de houtrijping nauwelijks waarneembaar.

(score *****)

  1. Adegas Moure (Lugo) – “Abadia da Cova” 2015 – Ribeira Sacra D.O. (€ 15.50)

Net zoals in Rias Baixas is de albariño de belangrijkste druif voor de witte wijnbereiding in de regio Ribeira Sacra. Er is precies wel iets misgelopen tijdens het wijnprocédé want wat we in ons glas krijgen is een diepgele kleur gaande van goudgeel tot koper. Lijkt wat oxydatief op het eerste zicht. In de neus een rijpe, mollige aanzet met hints van rozijnen. De geur zou je kunnen vergelijken met een droge madera. In de mond opnieuw dat mollige in de aanzet, impressies van (overrijpe) coxappel tot gedroogde abrikoos. Dat teveel aan rijpheid zorgt er voor dat de wijn minder smakelijk wordt niettegenstaande de zuren wel degelijk present zijn. Deze wijn mist duidelijk nuance en mist ook de fraîcheur van de vorige 3 wijnen. Gelet op het prijskaartje denk ik niet dat het de bedoeling van de wijnmaker was om een dergelijke wijn op de markt te brengen. (score *)

  1. Bodegas Viña Nora (Neves) – Nora da Neve 2015 – Rias Baixas D.O. (€ 20.95)

De Nora da Neve is de basiswijn van deze bodega die dus duidelijk mikt op een welgesteld publiek met dito smaak. Hoogstwaarschijnlijk de reden dat de wijn 6 maand vatrijping gekregen heeft. Vertaald naar ons glas: qua kleur lichtjes goudgeel met mooie schittering; perfect zuiver en uitnodigend. In de neus wordt je eerst geconfronteerd met een zeer aanwezige tot dominante houttoets, gevolgd door wit fruit en rijpe appel. Ik merk ook een vleugje rozijnen.

In de mond een zachte aanzet met complexe uitstraling. Mooie balans met het hout, fruit en zuren, resulterend in finesse en fraîcheur. Het hout domineert in tegenstelling tot de neus geenszins en speelt nu een ondersteunende rol. Goed voorbeeld van verstandig houtgebruik. Deze wijn heeft een, wat ik zou noemen, een “internationaal herkenbare” smaak en is minder “streekgebonden” dan wijnen 1, 2 en 3 die daar toch wel een voordeel uit putten. Mooie finale bekroont deze wijn die niettegenstaande wat opmerkingen toch een topquotatie verdient (score ****)

  1. Viños Telmo Rodriguez (Ourense) – “Gaba do Xil” 2015 – Valdeorras D.O. (€ 8.35)

We zijn overgeschakeld op rood met een wijn gemaakt van 100% mencia. Druivenras waar ik eerlijk toegegeven nog nooit van gehoord had. De wijnmaker, Telmo Rodriguez, gooit hoge ogen in zijn thuishaven Toro maar heeft blijkbaar ook zijn redenen gehad om zijn wijndomein uit te breiden in Galicië en meer bepaald in Valdeorras. In ons glas een donkerrode wijn met lichtpaarse rand, doorzichtig en vette tranen producerend. Brede meniscus. Aangename, wat naar bosgrond ruikende neus. Beperkt fruitig (vleugje cassis), wat vegetaal, rotsachtig en vuursteen. Niet zo alledaags. Na opschudden een streepje framboos.

In de mond een ruwe, eerder boerse aanzet met rood fruit, stevige zuren, onrijpe tannines die de wijn een wrang gevoel geven. Bakken zwarte peper in de finale helpen de wijn ook niet echt vooruit. Absolute maaltijdwijn (stoofpotje) zodat gebrek aan zuren en materie kan gecompenseerd worden. En zeggen dat je voor deze prijs al een uitstekende toro koopt… (score *)

  1. Viños Maria Serrano (Ourense) – “Abadia de Gomariz” 2012 Ribeiro D.O. (€ 13.20)

Mooi donkerrood met paarse rand. Verrassend jong uitzicht ondanks zijn oogstjaar. Visceus met mooie, vette tranen. De neus overdondert mij: zeer aangenaam met een mooie complexiteit en een goede dosering van hout, fruit en kruiden. Goed evenwicht. Na opschudden nog een fijne opstoot van zwarte peper en zoethout. Zou de sousóndruif (50% aandeel) hier debet aan zijn?

In tegenstelling tot wat de neus doet vermoeden treffen we in de mond een licht aanvoelende wijn die wat complexiteit mist. Rood fruit is ruim aanwezig maar ook stevige zuren en vrij harde tannines die naar mijn gevoel (opnieuw het oogstjaar in acht nemend) niet meer zullen versmelten. Het evenwicht is hier wat zoek, de componenten staan los van mekaar en vormen geen geheel. Door de tannines nog een uitdrogende finale. Jammer, rood is blijkbaar een probleem in Galicië. (score ***)

  1. Dominio do Bibei (Ourense) – “Lalama” 2013 – Ribeira Sacra D.O. (€ 15.50)

Donkerrode wijn met lichtpaarse rand en kleine meniscus. Oogt wat somber en mist wat intensiteit in de kleur. Dit wordt stante pede gecompenseerd door een zeer mooie en intrigerende neus, veelbelovend en tegelijk ook aangenaam met wat fruit, ‘terroir’, beetje vegetaal (paprika), alles goed geïntegreerd in het geheel. Je merkt de houtopvoeding (15 maand vatrijping) maar ook deze component is verstandig ingebed.

Ronde, fruitige aanzet in de mond, goed gestoffeerd. Gracieuze wijn met goed ingebouwde finesse door een perfecte verhouding fruit/zuren. Tannines zijn aanwezig maar goed uitgerijpt. Blijkbaar enkel gezonde en op en top rijpe druiven gebruikt. Ook de karakteristieken van de mencia komen optimaal tot uiting: een druif die sterk doet denken aan de cabernet franc: wat vegetaal maar mits kleine rendementen, geschikte bodem en genoeg zonuren leveren ze net als aan de boorden van de Loire smakelijke wijnen die, mits wat kelderrust, mooi zullen uitrijpen. Op dit domein staat een bekwame schipper aan het roer. (score ****)

Zoals gebruikelijk werd na de proefsessie een “beste keuze” aangeduid.

In wit was dit met grote voorsprong wijn nummer 3 : de Louro do Bolo van Rafael Palacios.

In rood gingen quasi alle handen omhoog voor wijn nummer 8 : de Lalama van Dominio do Bibei.

Conclusies:

  • Een onverwacht mooie regio heeft zich aan ons geopenbaard: prachtige natuur, moderne architectuur, stemmige kloosters en vooral … zuivere wijnen.
  • Rode wijnen hebben het hier blijkbaar wat moeilijker. Deels door de hoogte, deels door een teveel aan regen of een gebrek aan zonuren waardoor de druiven niet optimaal kunnen rijpen. Vergelijkbaar met de rode wijnen van de Loirestreek die enkel ook in goede (lees warme) jaren kwaliteit kunnen brengen.
  • De omschakeling van internationale rassen naar autochtone druiven zijn een goede strategie gebleken om deze wijnen nationaal en internationaal bekendheid te geven. De albariñodruif was in wijnmiddens al bekend door de wijnen van Rias Baixas. Wij verwelkomen met even veel plezier de wijnen van godello- en treixadurastokken.
  • Hoewel de druiven in extreem moeilijke omstandigheden moeten worden geoogst en vervoerd naar de bodega slagen de meeste wijnboeren erin witte wijnen te maken die uitmunten door hun finesse en fraîcheur en tot de top van de Spaanse wittewijnproductie mogen gerekend worden.